Matka Polka przemawia do...innych matek polek!

Niedawno urodziłaś dziecko. Najpiękniejszy moment Twojego życia. Nowe życie. Nowe zmiany ale gdzieś pośród tej całej otoczki macieżyńskiej nagle przypominasz o sobie.

Patrzysz do lustra i....krzywisz usta, zaczynasz płakać a  jeśli jest naprawdę  fatalnie to zaczynasz wyrywać sobie włosy z głowy ( a potem się dziwią,że po porodzie włosy wypadają). 

Stwierdzasz,że wypada COŚ ze sobą zrobić no bo ile mogą pytać po porodzie który to już miesiąc skoro nie jesteś w drugiej ciąży (tak, doświadczyłam tego jadąc metrem z mężem, pani ustąpila mi miejsca. Byłam 6msc po porodzie,żenua). No więc jak już postanawiasz,że COŚ zmienisz myślisz: "ale jak ja mam się do tego zabrać"?

Odpalasz YT, wklepujesz "mel b" bo tak koleżanka poleciła i machasz nogą, po jakimś czasie wskakujesz na wyższy level i odpalasz Ewę Chodakowską zaczynając oczywiście od skalpela modelującego bo przecież kiler jest za mocny.Jeżeli wkręcasz się w treningi dywanowe to być może odkrywasz Jillian Michael i lecisz ze słynnym "30 day shred" - bo opinie w necie są pozytywne i świetne efekty co nie?

Ćwiczysz, ćwiczysz. 

Mija tydzień....nie widzisz efektów. Jesteś nieco wkurzona bo przecież na vitalii pisali,że po pierwszym levelu już cm spadają no ale cóż...z niechęcią zaczynasz lecieć z kolejnym levelem i kolejnym. Mija 30 dni...patrzysz w lustro..."Coś tam widać nawet"-myślisz sobie.

Wchodzisz na kolejny etap czyli...piszesz do mądrzejszej od siebie o poradę. Przeważnie na forum lub do blogerki. Blogerka/vitaliuszka pyta: "a jak z dietą"? - odpowiadasz,że ciężko, bo dziecko, bo pranie, bo nie ogarniasz jeszcze tego i w zasadzie to jesz, potem nie jesz, a tak na prawdę nie przyznasz się,że w sobotę wpierdzielałas z mężem w MC w galerii, bo przecież nie wypada się przyznawać....

Po jakimś czasie zaczynasz po mału ogarniać system. Bierzesz się porządnie za dietę, czytasz i czytasz i...czytasz...sport daje nawet większą satysfakcję. Dowiadujesz się,że machaniem nogą z mel b i robienie abs nie da ci efektu jaki TY potrzebujesz konkretnie. 

Wchodzisz na wyższy szczebel...może zaczynasz robić Insanity? a może zaczynasz biegać? a może kupujesz sobie na początek hantle 2x1,5kg po 4 msc kupujesz 2x4 kg a po roku dojrzewasz do tego by kupić zestaw obciążeń 2x10kg.

Ogarniasz żywienie...nie wpieprzasz złych rzeczy, czytasz etykiety, słuchasz mądrzejszych i ćwiczysz ale nie dlatego,że musisz a dlatego,że lubisz to.

Są i takie typy które po tygodniu rezygnują, są i takie które po 2 msc stwierdzają,że to nie dla nich i mamroczą,że chciałyby ale nie mogą bo...zupa była za słona.

Co było dalej?

Dalej jestem Ja. Projekt-Matka-Polka. Ja Agnieszka. Ja mama 3,5 letniej dziewczynki. A to co napisałam wyżej to przeciętny scenariusz kobiety po porodzie. 

Ja sama zaczynalam od zera. Mimo,że sport w moim życiu jest od dzieciństwa i nie miałam problemu z wagą. 

Po porodzie ciężko było zacząć. Będę zawsze dziękować mojej koleżance,że popchnela mnie do działania i motywowała, czasami wręcz zmuszała bo nie wiem czy dziś to co robię byłoby pasją i miłością. 

Są i takie które to co mam teraz Ja zdobywają w miesiąc, ale czy to ważne? Czy to wyścigi która szybciej wbiła się w bikini? Nie. 

U mnie ten proces trwa cały czas i będzie trwać. Zmiany zachodzą nie tylko w ciele ale i głowie. 

Staje się świadoma nie tylko tego co wkładam do buzi ale tego jak wyglądam a to przekłada się na moją samoakceptacje. 

Mój blog nie jest celebrycki, jest tu cicho i spokojnie, ale mam w sobie masę energii i pracuje ciągle nad swoją sylwetką. Progress fizyczny i psychiczny  następuje co chwile, mimo,że zdarzają się dni leniwe, czasami tydzień lenistwa (cię choroba! jak to mówi mój podopieczny). 

Rok 2008. Waga? ok. 50 kg. 

2011. Jakieś 5 msc po porodzie. Dno!

2014. Dziś. yeah!

Myślę,że nie ma co debatować. Dżaga jestem zdecydowanie na ostatnim zdjęciu :D

Tak...skromna jestem.

Kobiety- matki! Walczcie, odkrywajcie nowe pasje i dbajcie o siebie. Bo po porodzie można wyglądać lepiej jak przed :)
Pamiętajcie tylko,że to trzeba lubić bo bez tego....dupa zbita. Robienie czegoś na silę mija się z celem.