Wpis oby motywacyjny nie tylko dla mnie :)

Wkurwiam się na siebie. Dlaczego nie potrafię zaakceptować siebie? Dlaczego ciągle coś mi przeszkadza? Dlaczego ciągle patrze na zdjęcia sprzed paru lat z utęsknionym wzrokiem gdzie byłam wychudzona....Taką mnie mąż poznał,taką pokochał, dziś mówi,że woli mnie z dodatkowymi kg,że kobieco,że ładniej.

Dlaczego innym łatwiej wyjść w bikini na plażę, nie patrząc na to czy ktoś ich lustruje i ocenia za zwisający brzuch, za dodatkowe kg, za celulit na dupie i obwisłe cyce. 
Zazdroszczę takim ludziom...serio. zajebiście im zazdroszczę. 
Nie wyglądam jak koza, nie jestem brzydka, mam ładne nogi, niezły zad, ale nie mam brzucha takiego jaki chciałabym mieć. 
Jestem do tego wszystkiego leniwa,jestem leniwą suką....zawszę taka byłam. Zawsze mówiono mi,że mogę więcej,dużo więcej, a ja w pewnym momencie pasowałam. 
Nie pasuje w kwestii ćwiczeń, wierzę,że jak nie w tym roku to za rok zwisu brzusznego będzie mniej.
Wiem,że wiele osiągnęłam mimo,że w czasie to się długo rozciąga...świadoma tego wszystkiego a mimo to blokada gdzieś. 

Pokonuje wiele barier, dostrzegam to w prostych rzeczach dnia codziennego. Kiedyś jadąc pod górę rowerem klnełambym i zeszłabym z roweru narzekając...dziś podjechałam pod nią, krzyczalam w sobie, wkurzałam sie, dziecko mi ważyło dodatkowo z tyłu. Wjechałam.Byłam zadowolona. Czując pracujące mięśnie nóg, wiedziałam,że nie tylko mięśnie mi pracują ale umysł i moja dusza. Chęć walki. 

Wiele razy kładłam się na ziemi podczas ćwiczeń mówiąc "kurwa, nie! koniec! pierdole to! nikt mnie nie sprawdzi,że oszukuje" Dziś nie oszukuje, bo kłamałam siebie. 


Staje się mocniejsza dzięki też mojemu dziecku, bo jestem odpowiedzialna za nią. Dziękuje Ci córko za to.

Chciałabym byc lepszą partnerką życiową. Tu daje totalnie ciała. Jestem bezwzględnie wredna. Terapia niewiele daje, bo ja niewiele daje od siebie....ale jak ma być przecież dobrze jeżeli we wszystko wkładam serce a w to nie?
W końcu to moje życie nie? 


Czasami żałuje,że wiele razy w życiu poddałam się, w najtrudniejszych chwilach chowałam głowę w piasek robiąc tak,żeby mnie było jak najwygodniej...przez to straciłam naprawdę dużo, kosztem innych. 

Życie mam jedno...chcę pokonać wszystkie bariery, chcę być silna nie tylko fizycznie ale i umysłowo i wiele pracy przede mną i wiele jeszcze klęsk i załamań, ale wiem,że dam radę...bo muszę...

I tym optymistycznym akcentem życzę dobrej nocy...

Czas przejąć obowiązki Matki Polki

Uwielbiam tą kapele